Indian Pacific treinreis

Deze treinreis is een keuze:enerzijds vanwege de afstand Adelaide >Perth, 2693 km door dor en droog lanschap, the Nullarbor Desert en the Great Victoria Desert. Anderzijds omdat de treinreis een groot verwen avontuur is. Wim zegt steeds: een cruise op rails.
De reis begon met een mooi diner in The National Winecentre in Adelaide. Vanuit het hotel met een taxi naar het Winecentre. Alle bagage moest mee, omdat de trein ons naar Perth breng tom daar met een auto onze reis te vervolgen. Bij het wincentre werden we ontvangen bij een incheck desk. Onze bagage werd gesplitst in cabinluggage en de grote koffers gingen in een aparte bagage wagon. Wij hoefden er zelf niets aan te doen. Binnengekomen stond er een winetasting klaar, ook niet verkeerd. Het diner was heerlijk en met 10 man aan grote tafels ontstonden er geanimeerde gesprekken. Na het diner werd iedereen in een bus naar de treinterminal gebracht, waar extra lange treinen kunnen komen. Onze trein was maar liefst 750 m.lang. Er waren 4 keukenwagons met elk een restaurant en een barrijtuig. We moesten wel lang wachten, er was vertraging van ongeveer twee uur. Maar in de hal was live muziek en er werd volop geschonken.
Uiteindelijk konden we toch instappen en in onze hut aangekomen stond onze bagage daar en werden we welkom geheten door "onze" steward, Marty. Aardige jongen die ons de hele reis in de watten heeft gelegd. Na alles uitgelegd en verkend hebbende, nog voor een afzakkertje naar de bar en bij terugkomst in de hut was ons bed klaargemaakt voor de nacht. Want, ja, Wim moest naar boven klimmen, maar de bedden waren toch comfortabel.
De volgende dag werd besteed met ontbijt ( in de tussentijd was onze hut weer "dagklaar" gemaakt), relaxen, naar buiten kijken, wat steeds hetzelfde beeld gaf, lunchen, weer relaxen, borrel voor het diner, diner en 's avonds gezellig met je medereizigers in de bar, kopje koffie o.i.d. . In de middag was er een stop in Cook, een desolate plek midden in de woestijn, waar een machinisten wissel plastsvond. Er waren slaapverblijven voor de machinisten, maar verder niet veel. We konden daar even onze benen strekken en buitenlucht opsnuiven.
's Avonds rond 19.00 uur arriveerden we in Rawlinna, ook een erg afgelegen plek. Maar er stonden vuurpotten, de muzikanten (waren meegereisd) zorgden voor een gezellige sfeer en er stonden drankjes klaar. We hebben daar ongeveer een uur stilgestaan, maar de sfeer was geweldig, muziek, dansen en vrolijkheid. Maar we moesten verder en het was nog lang gezellig in de trein.
De volgende dag was een beetje een copie van de eerste, maar we zouden rond 15.00 uur in Perth aankomen.
Daar aangekomen moesten we nog wachten tot onze bagage werd gelost en toen in de rij voor een taxi, die ons naar Baileys hotel in East Pert bracht.
We kijken terug op een fantastische ervaring.